Sadakat

Güvenmek sonuna kadar şüphesiz pişman olmadan..

Aldatmakmış aşk sadakati zorlamadan..

Hala içim acıyor.. Sindirmek kolay değilmiş yapılan hataları affetmek gibi.. Artık suçlu suçsuz aramıyorum çünkü biliyorum ki yaptıkları yanlış doğrumu aldı götürdü benden.. İnanmak tek suçumdu belkide..Yarınlarımı çaldılar benden.. Hesap bile soramadan karanlığa gömdüler.. Hayallerimide sırtlandılar giderken, içimi ısıtan sıcaklığıda götürdüler.. Bir sabah uyandığımda herşeyin değiştiğini farkettim.. Aldatılmıştım ben sevildiğimi zannederken..

Geriye bir avuç anı kalmıştı elimde ve tazeliğini yitiremeyen dünler.. Alışmak mı..? Sesini teninin kokusunu unutmakmıydı alışmak yoksa kalbindeki boşluğun hiç dolmayacağını fark ertmek mi?.. Artık tek başınaydım.. İlk zamanlar kabullenemesem de zamanla hafifledi nefretim.. Yaşattıklarına rağmen sevdim hep sevdim.. Güven bana demişti.. Güven, seveni aldatmamıydı sevdiğini söyleyip bir başkasıyla.. Bir başkasıyla mı dedim..? Keşke bir başkası olsaydı.. Unutmam daha kolay olurdu belki o zaman.. Belki daha kolay hazmederdim bu sahte masalı.. Ahh.. Keşke rüya olsun diye yalvardığım günlerde bir kez olsun arasaydın.. Keşke yalan olduğunu sonuna kadar haykırsaydın..

İlk veda edişim değildi bu.. Daha öncede yaşamıştım, biliyordum.. Niye diğerlerinde bu kadar canım yanmadı.. Canımı yakmanı hak edecek ne yaptım ki..

Sevmiyorum desen anlardım ama sen, seviyorum derken..

Duyduğumda inanmak istemedim başta ama anladım gerçekler bağırırken..

O yapmaz, yapamaz derken fark ettim ki böle bir şeyi tek başına yapamazdı zaten..

Şimdi bakıyorum da hoşçakal demenin bu kadar kolay olduğu bir aşkta, bitmesi için 3. kişiye gerek yokmuş.. O neden değil sadece sonumuza sebep olmuş..

İnanıyorum desem ne değişecekti.. Yokluğun mu eksilecekti benden sadece..

Seven dudaklardan dökülür müydü ayrılık sözcükleri..

Bakabilir miydi başkasına sevdiğine baktığı gibi..

Anladım ki sadece sevmişim gözüm kara.. Yalanların içinde yana yana..

Laluşka
14.12.2007