Her güne bir hayal kuruyorum ve her gün kurduğum hayali yaşıyorum..
Kalbimi okuyabiliyor, bu nasıl mümkün olabilir?
Bakınca eriyorum, dokunmadan yaşayamıyorum, yanımda yoksa eksiğim, yalnızım, kimsesizim..
Yanımdayken dünya duruyor, aldığım nefesin bile tadı oluyor..
Kaç kişinin el ele tutuşunca içi titrer ki?
Kaç kişi sırf o mutlu olsun diye kendinden geçer ki?
Kaç kişi onu düşündükçe mutluluktan ağlar ki?
Her rüyam onunla,her düşüm, her hayalimde o var. 
Tek duam, tek isteğim, bir dileğim o..
Çok seviyorum Allah’ım.. Seni de çok seviyorum.. 
Ne kadar etsem az geliyor şükürlerim, dualarım..
N’olur nasip et.. 

Laluşka
27.10.2015

Yalnız olduğum dönemde fark ettim ki aşk insanıyım ben aşık olmayı, aşkı yaşamayı seviyorum.

Şimdiye kadar hep uzun süreli ilişkilerim oldu. Çok fazla kişiye gönül vermedim değil de kolay kolay aşık olamıyorum. Aşık olmadan her şey gözüme batıyor o yüzden seçicilik kavramı ortaya çıkıyor. Yoksa bulunmaz hint kumaşı peşinde olmadığım gibi, aşık olduğum kimse de kusursuz olmadı..

İlk aşkımda liseye yeni başlamıştım.. Birazda yaşın getirisi hormonların etkisiyle en büyük aşkı yaşadığımı zannediyordum. Hep böyleyim. Az sevdiğim görülmedi, hep mi çok sevilir biraz da sen sevil.. Ama yok illa ölücem, biticem aşkımdan..

Bir sonraki aşkım biraz daha fazlaydı diğerinden.. Biraz daha akıllı ve bilinçli zannettiğimde lise sondaydım.. Dediğim gibi zannettiğim ama henüz yanından geçemediğim bir dönemdi.

Böyle birkaç ilişki yaşadım ve hep bir sonrakinde daha çok sevdiğimi fark ettim.

Ve daha çok taviz verdiğimi..

Ve daha çok kazık yediğimi..

Çivi çiviyi söker fikri bana hiç yakın olmadı.. Başkasının hayallerini çalmak gibi bir şey bence.. Aklı dolunun kalbinde yer yoktur.. Geçmişi geçmişte bırakmadan sokmadım hayatıma kimseyi. Bir ilişki tertemiz yaşanmalıydı ve kendime ihanet etmedim hiç bir zaman..

Çok sevdiğimden unutma dönemlerimde sancılı oldu. Uzun uzun, sindire sindire, yavaş yavaş vazgeçtim geçmişten.. Silinmiyor hiç bir şey ama alışıyorsun ve vazgeçtiğinde yabancılaşıyorsun bir zamanların anılarına..

'Bir daha bu kadar sevemem' demiştim hikayenin sonu geldiğinde.. Biten hikayemin hayatımın aşkı olduğuna inanmıştım. Yanılmışım.. Benim hikayem meğer başlamamış.. 

Aşığım.. 
Öyle aşığım ki tüm bildiklerimi unutturdu.. Neye inandıysam evvelinde boşa çıkıyor.. Yeniden öğretiyor, doğrusunu iliklerime kadar yaşatıyor. Bir rüyayı yaşıyorum, içindeyim bir masalın ve hayaller tepemde uçuşuyor..

Teşekkür ederim Allah’ım..

Bitti dediğim anda bitmediğini gösterdiğin için..

En güzelini nasip ettiğin için teşekkür ederim..

Laluşka

29.08.2015

Seviyorum..

Deli gibi, bambaşka, kalbimden taşar gibi..

İçim içime sığmıyor.. O kadar güzel ki tanıdığım, bildiğim hiçbir duyguya benzemiyor.

Kimseyle paylaşmak istemiyorum. Her zerresi, tüm ilgisi, tüm sevgisi benim olsun istiyorum.

Başka bir şey bu, başka türlü..

Yerli yersiz her şeye gülüyorum. Olur olmaz aklıma geliyor, seviniyorum.

Allah’ım diyorum..

Ah Allah’ım nasıl mutluyum.

Allah’ım şükürler olsun.

Allah’ım teşekkür ederim.

Korkuyorum birde.. Deli gibi korkuyorum. Kaybederim diye aklım çıkıyor.

İnanamıyorum. Dolup dolup taşıyorum. Aşk buymuş meğer, yeni tanışıyorum.

Laluşka

14.08.2015

4 senelik ilişkimi şiddet yüzünden bitirme kararı aldım. Nişanlımda öfke kontrolü sorunu vardı. Sinirlendiğinde gözü dönüyor ve o anda hırsını almak için her yola başvuruyordu. Kavga bile diyemeyeceğim tartışmalar da itip kakmakla başladı.. İçinde bu dürtü olduğunu fark ettiğimde ayrıldık.  Bir daha olmayacağına dair yeminler edildi, tedavi için ne gerekiyorsa yapma sözleri verildi.  Çok sevdiğim için affetmeyi seçtim, daha büyüğüne zemin hazırladığımı sonradan öğrendim.

Kendime sevgim ve saygım ona olan sevgimi tüketmeyi seçti. Bu haksızlığa dur demeyi seçtim.. Kötü biri değildim.. Yalan, ihanet, kandırma yoktu ilişkimde.. Netlik vardı, doğru söz vardı, inanç ve aşk vardı.. Hak etmediğim bir sona sürüklenmeyecektim daha fazla, kendi yoluma gitmeye karar verdim.

Ayrılmak istemedi.

Eğer benden ayrılırsan kendimi öldürürüm dedi

Eğer benden ayrılırsan seni öldürürüm dedi

Eğer benden ayrılırsan seni rezil ederim dedi

Dedi de dedi..

Dönmedim kararımdan, bana yapan ileride çocuğuma da yapar dedim, ben kurtulurum onun bağı kalır dedim dönmedim.. Daha evli bile değildim.  Annelik içgüdüsü, sahip çıkma dürtüsü kadına doğuştan veriliyor.. Kendimden çok gelecekteki sorumluluğumu düşündüm.

Baktı ki sözle bir şey değişmiyor faaliyete geçti. Söyledikleri yaptıklarının yanında ufaldı..

Çok üzüldüm, çok ağladım ama ses çıkarmadım.. Sadece sonucun değişmeyeceğini söylemekle yetindim, kendimce içinde umut biriktirmesini önledim.

Bir süre duruldu. Bir gün çıktı ‘hakkını helal et’ dedi. Eğer edersen rahatsız etmeyi bırakırım diye de ekledi. Tehdit içerikli mesajını ‘helal olsun’ diyerek cevapladım. Derin bir nefes aldım. Bitti sandım.

Aradan biraz zaman geçti, biraz yara sardım, biraz kabuk okşadım, biraz kafa dağıtmaya başladım derken geri döndü..

Eskisinden daha kötüydü şimdi, vicdanını susturmuş, merhameti ve insanlığı gömmüştü. Hastaydı çok fena hasta.. Kendi kendine dolmuş, taşmış bilmediğim bir öfkeyle üzerime saldırıyor, canımı okuyor, kendince intikam alıyordu.. Onun dünyasında ayrılmayı seçen için bir bedel vardı, sonuçlarına katlanmalıydı.

Allah’a sığınmaktan başka bir şey yapmadım. Bir de hakkımı geri aldım.

Aralıklarla geldi ve kurduğum düzeni yerle bir etti. Sardığım her yarayı kanatıp gitmeyi adet edindi. Hiç bitmeyecek miydi, hep böyle canımı yakmak için geri mi dönecekti.. Baş edemezdim ki ben onunla.. Karşılık vermek onun gibi olmak demekti ve benim kendimle bir mücadelem vardı.. Önce temiz kalacaksın dedim ve  devam ettim yoluma..

Ne yaparsa yapsın caymadım yolumdan, acaba demedim ve o da bana her seferinde daha kötüsünün nasıl olacağını gösterdi.

Yalnız değildim.. Dayanamıyorum dediğim anda Allah yetti imdadıma.. Bazen kendisi sardı bazen melekleri koştu yardıma.. Derdi veren Allah tesellisini eksik etmiyor, sarıp sarmalıyor, ellerini açanı geri çevirmiyor.. Melek gibi dostlar gönderdi birde.. Birkaç fırsat çıkardı önüme unutayım, uzaklaşayım diye..

Zaman geçtikçe o da alıştı yeni düzenine.. Af diledi ve bir daha ben istemedikçe geri dönmeyeceğine söz verip gitti.

Aylar geçti, artık yoktu, geri dönüp canımı yakmıyordu işte neden dinmiyordu sızım.. Sürekli affetmekle ilgili sözler karşıma çıkıyordu. Dinlediğim hoca sohbetlerinde hakkını helal etmekle ilgili konular hep beni buluyordu. İnsan ne arıyorsa hayat karşısına onu çıkarıyor.

Zaman geçince öfkem hafifledi.. ‘Asla affetmem’den ‘affedebilir miyim’e geçiş yaptım. Acımda hafifleseydi ya öfkem gibi. Bir gün sohbet dinlerken hoca, ‘Kul hakkıyla gelen kişi onu affetmeden Allah’ta affetmiyor, peygamber efendimiz hak sahibine ricacı oluyor, cennetten yer vaad ediliyor hakkını helal etsin diye’ dedi. İşte benim kararımı vermem bu sözlerle oldu. Nasıl gücüme gitti anlatamam.. Ben kimim ki benden ricacı edeceğim efendimizi dedim ve affetmeye karar verdim.

Karar vermesine verdim de dilim varmıyor, gönlüm kabullenmiyor. İnanmadan söylesem ne fayda, kimi kandırıyorum? Aklıma yaşadıklarım geliyor, burnumun direği sızlıyor, göz yaşım dinmiyor..

Biraz zamanı var diyerek, duygularımın sona ermesini, sızımın dindikten sonra gönülden affetmeyi seçtim.

Doğum günümden bir gece önce çok ağladım. İnşallah aramaz’la, ya aramazsa duygusunu birlikte yaşadım. Sevmediğim için değil, bitmesi gerektiği için ayrılmıştım ve sevdiğim adamın benim canımı yakmaya olan açlığını sindirmem zaman aldı, herşeyi baştan yaşamak beni korkutuyordu. Aramazsa üzülürümden çok, ya üzülürsem diye ağlıyordum.. Korkuyordum filmi başa sarmaktan. Üzerini çizmek kolay olmadı.

Aramadı bende üzülmedim. O gün bitti. Nasıl oldu, ne sebep oldu bilmiyorum ama kaydı gitti acım içimden.. Yer açıldı, derinlerde bir yer temize çıktı.. İşte olmuştu, uzun zamandır beklediğim şey gerçekti. Emin olmak için aklıma getirdim, resimlerine baktım ve birkaç gün bekledim.. Puuuuff.. Onca şeyi ben mi yaşamıştım, neler olmuştu böyle..

Yeniye yer açmak için eskiye dair ne varsa sildim.. İçim cız eder sandığım için beklemiştim şimdiye kadar.. Etmedi. Sevinçten çıldırabilirdim.

Sonra içimde kalan son şeyi gerçekleştirdim.

Affettim.. Ah’larımın tövbesini ve yaptıklarının bedelinin olmamasını diledim. Birde mutlu olsun dedim, kendime inanamayarak.. Allah kalbime verdi huzuru sonunda..

Çok şükür, bin şükür..

Geçiyor, hiç geçmeyecek gibi oluyor ama bir gün geçiyor..

Laluşka

27.07.2015

‘Sınanmadığın günahın masumu değilsin’ diye okumuştum Ayşe Arman’ın pekte haz etmediğim Sırrı Süreyya Önder röportajında.. Doğru sözün hakkını teslim edenlerdenim. İstediğin kadar övün, böyle iyiyim, şöyle güzelim diye.. Sınanmadan içi dolmuyor, havada kalıyor cümlelerin..

Canımın yandığı bir dönemdi. İnsan kötülüğe aç olmasın, yaktıkça kabarana, üzdükçe doymayanına denk geldim.. Mücadelem için gücüm tükendiğinde hikayenin sona ermesini istedim meğer hikaye yeni başlıyormuş.. Yaranın tam kapanmaya yakın nasıl kabuğundan sökülüp kanatıldığını o dönem öğrendim. Bitmiyordu hırsı, öfkesi.. ‘Ya benimsin ya da hayatını karartırım’ cümlesini duymaktan çok yaşıyordum, içindeydim işte tam da o cümlenin..

Karşılığında hiçbir şey yapmadım.. İyi kalmak karşındakini onarmıyor ama seni temiz tutuyor. Benim yok muydu yapabileceğim hiç bir şey, yok muydu hakkından gelebileceğim seçenekler.. Elbette vardı. Ama benim vicdanım da vardı.. İnsan olabilmeyi üzüntümün üzerinde tutmayı seçtim.

Uzun bir süre kendime gelemedim.. Geceleri ‘haksızlık bu çok fena haksızlık’ diye ağlamaya başlayınca, kendime sarılıp ‘hepsi geçecek, her şey çok güzel olacak’ cümlesini kaç defa söylediğimden habersiz uyuya kalıyordum.. Gecelerde kalmıyordu bazen, iş yerinde uzun tuvalet saatleri geçirmek zorunda kalıyordum.. Camide, otobüste, yolda, sahilde.. Kimse yokmuşçasına..

Geçiyor.. Bir iz bırakıyor ama geçiyor..
‘Hiç bir şey sebepsiz değil bu hayatta. Hayatına giren herkes vazifeli aslında’ diyor Gülben Ergen kitabında. Benimde kendimi tanıma serüvenim böyle başladı.

Sabrımı, kalbimi, vicdanımı, iyi kalabilme mücadelemi, kendimi sevmeyi, önce insan olmayı, değer yargılarımı, hayattaki önceliklerimi başıma gelenler sayesinde öğrendim.. Artık gönül rahatlığıyla övünebiliyorum erdemlerimle.. Kimse için değil, benim için, kendime gururlanıyorum. ‘Aferin Çağla’ diyebiliyorum.
Ve biliyorum ki ancak sevgiyle uğurladığında özgür kalabiliyor insan.. İçime hapsetmek yerine affetmeyi seçiyorum..

Laluşka

25.07.2015

Sonra dedim ki ‘affet’
Güneşi uğurladığın gibi uğurla geçmişi..
Çünkü ancak güzel uğurladığında geçmiş yara olmaktan çıkacak.
Çünkü ancak güzel uğurladığında hapsettiğin kalbin özgür kalacak.

Yüreğimin almadığına dilim dönmez,
içimde sindirmeden dışa vuramam hislerimi..
Sahip çıkarım duyguma,
mutluluğum kadar üzüntümden de kopamam kolayca.
Yoksa Allah affediyor ben kimim ki onun yanında..

Uçurdum içimdeki güvercinleri..
Sende mutlu ol, ahım bulmasın seni.
Affettim..
Geçti, bitti.

Laluşka
18.07.2015

Geçen yıl doğum günümde bir dilek tuttum. İki kişi için tek bir dilek..

Can parçam ve benim bazı sınavlar vermemiz gerekiyordu.. Hayat ayrıcalık yapmaz, hepimiz ömrümüzce sınanacağız. O gece mumları üflerken geleceğin bizim için hayırlı olmasını diledim.

Birkaç hafta sonra hayatımız tamamıyla değişti.. Dileğim gerçekleşti.. Önümüze boyumuzdan büyük gerçekler çıktı. Bir insanın kaç yüzü olabilirdi? Gerçeklerden kaçılmıyor. O dönem ağırlığını taşıyamadığımız için, keşke bilmeseydik görmeseydik dediğimiz şeyler aslında bize Allah’ın yardımıydı. Aklımızda şüpheye yer kalmadı.

Bugün doğum günüm. İnsan kalbini temiz tuttuğu zaman, gönülden ne isterse gerçekleşiyor. Bir dileğim daha var.. Sizde isteyin. Allah’ın hazinesinin yanında isteyeceğiniz hiçbir şey büyük kalmaz.

Laluşka

12.07.2015

Herkese açılmam ben kolay kolay. Herkesi tam benliğiyle sevemem. Kabullenmek zaman alıyor bende. Dürüstlük hayatımda en önem verdiğim kavram. Başarmak için uğraşıyorum. İyi insan olabilmek için çabalıyorum.

Birini sevemediysem hiç birşey yokmuş gibi davranamam. Cephe almam ama tavrımla belli ederim bendeki yerini. Kimseyi kandırma çabasında olmadım şimdiye dek. –Mış gibi davranmayı kendime ihanet sayıyorum. Öyle davranan insanlardan da uzak duruyorum ya da durduğumu sanıyorum.

2. kez yanılıyorum. Neden görünen yüzün ardında birde görünmeyen var, bunu anlamıyorum, anlamlandıramıyorum. Başıma gelen şeyler tecrübe haneme bir çizik daha atıyor. Hayat yorulmaz bir öğretmen, bizlerde öğrenene kadar aynı dersleri alıp duruyoruz.

İlki hakkında söylenecek çok sözüm var aslında ama yıktı ve gitti en doğru tanım sanırım. Gitmesini ben istedim. Daha az zararla bitsin istedim. Kötülük kelimesinin anlamını öğrendiğim kişiydi. Kötü kalbine hapsolmuş bir bedenden geriye zarar ziyan kaldı. Karşılığında hiç bir şey yapmadım zira üzülmesine izin verecek kadar az sevmemiştim. ‘Bittim’ dediğim anda bitişe daha yolun olduğunu öğrendim.

İkincisiyle yıllarımız geçti. Ailesinden sonra kaybetmekten en çok korktuğu  kişi olduğumu söylerdi. Benimde ailemden sonra en güvendiğim kişiydi. Hani tek lafıyla dağ devilir zannedersin ya, yalan o işte. Hayatına biri girdi ve tek kelime etmeden beni hayatından çıkardı. Kalbi ne kadar dar bazılarının.. Sanırım aile kurabilmenin dostlukla beraber yürüyemeyeceğine inandı. Oysa yıkılan hayalleri birlikte toplamıştık şimdiye kadar.. Mutlu gününde unuttuğu dostlarının kötü gününde enkazı toplayacağını unuttu sanırım.. Umarım hiç kötü günü olmaz, hiç ihtiyaç duymaz.. Çok güvenmenin büyük yıkımlar getirdiğini öğrendim.

Laluşka

07.07.2015

Affetmek, hataları hatırlamamayı seçip geri dönmek gibi algılansa da, doğrusu, her şeyi geride bırakıp geçmişinle vedalaşmaktır aslında.

‘Affetmek bir insanın size geçmişte yaptıkları artık asla yapamayacağına dair duyduğunuz güvendir’ diye okumuştum bir kitapta. Geçmişimizle hesaplaşmamızın bitmemesinin bir sebebi de yaşadığımız güven kaybı.. Bitti artık dediğimiz noktada başlaması gerçek üzüntülerimizin.. Daha fazlasına katlanamam dediğimiz anda büyümesi acının şiddetinin.. Geleceğin kaygılarına kazıması geçmişin izlerini.. Geçmişin geçmişte kalmasına izin vermemesi..

Hep bir korku.. Yaşadıklarımı hazmedememekten ziyade unutmak istediklerimi  zorla hatırlatması güvenimi yerle bir etti.. Belki de bu yüzden aklıma gelen her görüntüde bir şeylerin sızlaması içimde..

Yakıştıramıyorum böyle bir sonu bize.. Bu kadar zarar ziyanı anlamlandıramıyorum. Canımı bu denli yakabilmesini almıyor aklım.. Yaşadığım haksızlığın hakkını tüketiyorum. Affediyorum diyemedikçe içime hapsediyorum..

Affetmenin ne kadar  yüce bir duygu olduğunu biliyorum.. Ölüm var bu hayatta, geri dönememek, telafi edememek.. Affedemedikçe bu duygunun benimle yaşayacağının farkındayım.. Tek kurtuluşun, rahatlamanın ve geride bırakmanın bundan geçtiğini biliyorum.. Ama yapamıyorum.. Olmuyor işte.. Affedemiyorum.

Laluşka

05.07.2015

Öğrendim ki hayat sana seçenek sunar seçimini sen yaparsın.

Öğrendim ki yaptığın seçimler kimliğinle doğru orantılıdır.

Öğrendim ki karakter sonradan oluşmaz.

Öğrendim ki yara izi nasihatten daha değerlidir.

Öğrendim ki kötülük yapan birine aynı şekilde karşılık vermek seni de kirletir.

Öğrendim ki iyi gününde unuttuğun dostların kötü gününde enkazını toplar.

Öğrendim ki kıymetini bilmediğin her şeyi yitirirsin.

Öğrendim ki sevmek gönül işidir, hesap işi değil.

Öğrendim ki kalbinde saf sevgi bulunan kimseyi dış darbeler yıkamaz.

Öğrendim ki gerçekten sevmeyi bilenler ayırt etmenden her şeyi sevebilenlerdir.

Öğrendim ki vicdan insanın ölçüsüdür.

Öğrendim ki susmak yenilmek değildir.

Öğrendim ki aşk insanı savunmasız bırakır.

Öğrendim ki kalbi temiz tutabilmek övünebileceğin erdemlerin başında gelmelidir.

Öğrendim ki kendini sevmeyen kimseyi sevemiyor.

Öğrendim ki büyüklüğü ne olursa olsun tövbesi edilmiş bir hata yok oluyor.

Öğrendim ki insanlar asla değişmiyor.

Laluşka
07.06.2015

‘’İnsan hata yapabilir. Hatanın büyüklüğü ne olursa olsun, tövbesi edilmiş bir hata yok sayılabilir.’’ Keşke bu sözcükler biraz olsa içimi serinletebilse..

Kendimi affedemiyorum. Yaşadıklarım aklıma geldikçe nefes alamıyorum, boğuluyorum. Kendime yaptığım onca kötülüğü düşündükçe aklımı yitiriyorum.

Aklım nerdeydi? Nasıl kabullendim? İnsan kendine nasıl kıyar? Böylesine bir yanlışa nasıl sürüklenir?

Geçti demekle geçmiyor.. Yaşananların yükü hep benimle kalacak.. Ne yaptıysam kendime yaptım ve dönüşü olmayan bir hataya kendimi zincirledim..

Bu ara sürekli söyleniyorum geçmişe.. İçimde kalmazsa, yok saymazsam daha az yakar belki.. Hiç bir şey olmamış gibi davranmak, biriktirmek insanı ne çok yoruyormuş.. Biraz ağlıyorum ve kulaklarını çınlatıyorum. Yaptıklarını hala sindiremedim.. Böyle bir son içimi acıtıyor.. Kötü ayrılmayı yakıştıramıyorum bize.. Bana karşı bu kadar zalimce davranabilmeni içim almıyor..

Beni hala sevdiğini düşünmek istiyorum, unutmuşsan çok üzüleceğim biliyorum.

İkimiz için en ufak bir ihtimal bırakmadığın için, seni kötü anmak zorunda bıraktığın için, beni kirli bir geçmişle baş başa bıraktığın, bizi böyle bir sona mahkum ettiğin için, en önemlisi de beni çok iyi tanıdığın halde canımı defalarca yaktığın için seni de hiç affetmeyeceğim.

Laluşka
22.05.2015

Zaman içinde kaybolmuş gibiyim. Hangi gün, hangi saat bilmeden kapılıp gidiyorum günlere..

İyi ki geldim buralara..

Bazı şeylerin sonu başından bellidir.. Tanıklık ettiğin bir kaç an, rüzgarın nereye eseceğini, seni nereye savuracağını gösterir sana.. Eğer karaysa gözlerin, gördüklerini görmezden gelirsin.. Sonunda değişen tek şey yaşadığın kaybın oranıdır. Ne kadar emek verirsen o kadar zor temizlenir sayfalar.

Son doğum günümde kendim için bir dilek tuttum. Bir tek hayırlısını diledim yaradandan. Hayırlısı olduğunda en çok beni yakacağını bile bile.. Kain olmam gerekmedi aynı yolda yürümediğimizi fark etmek için.. Kaçmaya çalıştığın gerçekler bir yerde seni yakalıyor işte.. Kördüğüm.. Kördüğüm çok koyu bir karanlık..

Sorgulamayı bırakıyorum yavaş yavaş.. Bu ara en çok kullandığım kelime kader, durumu sadeleştiriyor. Suçladığım ne varsa kaderin suçu, böylece adı da geçmiyor isyanlarımda..

Uzaklaşmak iyi geldi, seyahatlerin mutlu edeci bir etkisi var üzerimde. Neyim varsa aldım geldim, bir hakkım kaldı geride..

Laluşka
14.05.2015

Sana hiç kötülük yapmadım, yapmayacağım
Çünkü ben asla öyle biri olmayacağım.
Ne yapmış olursan ol, ne söylersen söyle
Senden nefret etmiyorum, etmeyeceğim
Çünkü bu kadar büyük bir duyguyu içimde barındırmıyorum.
Seninle geçen zamanlarım için pişman değilim
Çünkü bu kendime haksızlık olur, kendimi cezalandırmıyorum.
Sadece artık bu haksızlığın durması için dua ediyorum.
Seni çok sevdim, olmaz dediğim herşey oldu ve sevgiden hep affettim.
Sonra daha büyüklerini yaşadım 
Ve ikimizinde daha fazla zarar görmemesi için bitti.
Ben bitirmedim, biz bitirdik
Yaşananları yalnız yaşamadım.
Şimdi seni sevmemin intikamını alıyorsun
Ama bu yaptıkların birgün seni bulacak
İncittiğin yerden incineceksin..

Laluşka
26.08.2014

Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
Alt katında uyumayı bir ranzanın
Üst katında çocukluğum...
Kâğıttan gemiler yaptım kalbimden
Ki hiçbiri karşıya ulaşmazdı.
Aşk diyorsunuz,
limanı olanın aşkı olmaz ki bayım!

...

Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca

Balkona yorgun çamaşırlar asmayı
Ki uçlarından çile damlardı.
Güneşte nane kurutmayı
Ben acılarımın başını
evcimen telaşlarla okşadım bayım.
Bir pardösüm bile oldu içinde kaybolduğum.
İnsan kaybolmayı ister mi?
Ben işte istedim bayım.
Uzaklara gittim
Uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin
Uzaklar seni ister, bak uzaklar da aşktan anlar bayım!
...
Süt içtim acım hafiflesin diye
Çikolata yedim bir köşeye çekilip
Zehrimi alsın diye
Sizin hiç bilmediğiniz, bilmeyeceğiniz
İlahiler öğrendim.
Siz zehir nedir bilmezsiniz
Zehir aşkı bilir oysa bayım!
...
Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
Acının ortasında acısız olmayı,
Kalbim ucu kararmış bir tahta kaşık gibiydi bayım.
Kendimin ucunu kenar mahallelere taşıdım.
Aşk diyorsunuz ya,
İşte orda durun bayım
Islak unutulmuş bir taş bezi gibi kalakaldım
Kendimin ucunda
Öyle ıslak,
Öyle kötü kokan,
Yırtık ve perişan.

Siz aşkı ne bilirsiniz bayım
Aşkı aşk bilir yalnız!
Didem Madak

Güçlü bir el silkeledi beni sonra
Sanırım Tanrı’nın eliydi.
Sayamadım kaç ah döküldü dallarımdan.
Binlerce yeşil gözü olan bir zeytin ağacı gibi,
Çok şey görmüşüm gibi,
Ve çok şey geçmiş gibi başımdan,
Ah...dedim sonra
Ah!
...
Ve şimdi şöyle dua ediyorum Tanrı’ya:
Olanlar oldu tanrım
Bütün bu olanların ağırlığından beni kolla!
...
Kaybolmak istemiştim bir zamanlar
Kapının arkasında yokum demiştim
Ve divanın altında da.
Bulamazsınız ki artık beni,
Hayatın ortasında.
Kaybolmak istemiştim bir zamanlar
Beni kimse bulamazdı
Tanrı’nın arkasına saklansam.
O Kocamandı, en kocamandı o.
Bir kız çocuğunun hayalleri kadar.
Didem Madak, Ah'lar Ağacı

''Daima benim hasretimi 

taşıyacaksın,
her kadın yarası aldığın vakit beni 

özleyeceksin,
çünkü ben seni yaralamadım, 

kırmadım seni.''
Peyami Safa, Bir Tereddütün Romanı

''Sonra böyle bir korku sardı: yeniden birini tanımak, yeniden ona alışmak, bir daha kendimden taviz vermek, ona adapte olmak, onu sevmek, sevilmek için uğraşmak. Kavgalar, küsmeler. Tekrar eden alışkanlıklar. Ayrılacak mı benden korkusu. Ayrı dünyanın insanıyız yüzleşmesi. Seviyor muyum sorguları. Ya sevmediyse boşlukları. Beklemek. Bir mesajını, bir aramasını, gitmesini beklemek ya da. Ya daha çok seven ben olursam, bir daha aynı şeyleri çekmeye dayanır mıyım? Ben böyle iyiydim oysa, şu an gerçekten iyiydim. Ne gerek var yani.''
Pucca, O Adam Buraya Gelecek

-Kandırdı beni, Olric!
-Ne diye kandırdı efendimiz?
-''Seni bırakmayacağım'' dedi, Olric.
-Bırakmadı ki, efendimiz..
-Ama nerede peki, Olric?
-Acıları hala sizinle, efendimiz..
Oğuz Atay, Tutanamayanlar

"Sonra sen kendi yolunu çizdin.
Benim ilkokulda resmim zayıftı, 
pek bir şey çizemedim.

Bir işe girdim.
Beşiktaş'ta bir eve taşındım ve 
sigarayı bıraktım, 
bulaşık makinem var, 
alttan iki dersim var, 
bir kitap projem var 
ve sen yoksun."
Ah Muhsin Ünlü

Helal etmek ve affetmek aynı şey değildir.
Affetmek kolaydır, affeder yol verirsin.
Ama herkese helal edilmez hak,
içine bir ömür hapsedersin.
Affettiklerin yoluna gider..
Hapsettiklerin o yolda kaybolur gider..
Allah kimseyi kimsenin içine hapsetmesin..
Kimse kimseyi yolsuz kalacak kadar üzmesin.
Nurbilen Yavuzer

"Yürüyüp geçeceksin, hep yürüyüp geçeceksin. Ben öyle yaptım. Hep yürüdüm. Herkesin her şeyi anlamasını bekleyemezsin. Sen yürüyüp gideceksin. Anlayan anlayacak, anlamayan anlamayacak; Dünya'nın hepsine yetişemezsin ki! Bilirsin ben iyi yürürüm."
Murathan Mungan

Çok hata yaptım şimdiye kadar, inkar etmiyorum.
Ders aldıklarım oldu, almaya vakit bulamadıklarım..
Duyduklarım doğruysa zaferlerim de olmuş;
Ahımı alanlar fatura ödüyormuş..
İyi ki yapmışım dediğim şeyler de var, keşkelerim de..
Şimdi yeni bir hayatım var.
Yeni insanlarla yeni yerlerde ve yeni zamanlarda..
Eskiler de var hafızamda ama çoğu eski yerlerde ve eski zamanlarda..
Geri döndürmek istediğim zamanlar var ve engellemek istediğim başlangıçlar..
Hayatımdan seneler çalan insanlar iyi ki çalmışlar, iyi ki olmuşlar hayatımda;
Büyütmüşler beni..
Hafızamdan silmek istediğim görüntüler, silemediğim sözler var..
Duymamış olmayı istediğim ama duyduğum..
Kimilerinin gözüne sokmak istediğim gerçekler var..
Bende saklı kalmasını doğru bulduğum..
Ve hepsinin bir yeri zamanı var, içimde tuttuğum..
-Alıntı-

Gülleri sarı severim, toprağı ıslak.
Türküleri yanık, şiirleri hoyrat!
Havayı nemsiz, çayı demsiz..
Bir seni olduğun gibi, 
Bir seni her şeye rağmen.. 
Bir seni, hala..
Ümit Yaşar Oğuzcan

''Sonra herşey geçmedi. 

Sonra herşey geçmez kolayca..

Herkes kalanıyla yaşar.

Kendinden geriye ne bıraktıysa..''

Haydar Ergülen

''Lanet olsun ne muazzam şey seni sevmek! Sen benim aşkım, sen benim kızım, sen benim yoldaşım, sen benim küçük annemsin. Canım, bir tanem, seni sevmeden önce dünyayı sevmesini bile bilmiyormuşum. Bu şehir güzelse senin yüzünden, bu elma tatlıysa senin yüzünden, bu insan akıllıysa senin yüzünden..''
Nazım'dan Vera'ya

Şehrime gel sevgili.
Yarın çık gel.
Bırak her şeyi, bir bekleyenim var de gel.
Gel ki bu şehir adımlarınla anlamlansın.
Gel ki bu şehir nefretim olmaktan çıksın.
Gel ki nefes alayım.
Gel.

Nazım Hikmet

''Aslında gerçek, çoğu zaman yolun başında kendini gösterir; ama o kadar yanlış bir şeyi yolun başına yakıştıramadığımız için onu es geçeriz..''
-Alıntı-

''Sizi bilmem; ama ben dünyada en çok cehaletten korkarım. 
Çünkü cehalet kendi bildiğinin dışında bir bilgi ve düzey olduğunu fark etmeyen bir kör karanlıktır. 
Zehirli tutkular ve fanatik öfkeler üretir. 
En kötü yanı da, cahilin, cahil olduğunu bilmemesidir.''
Zülfü Livaneli

''Bir süre sonra insanlar pek de umrunda olmuyor.. 
Kimseyi değiştirmeye çalışmıyorsun.
Kimin ne düşündüğünü, kimin ne yaptığını umursamıyorsun.. 
Yorulunca kendi kabuğuna çekilip, o küçük dünyanda yalnız yaşamayı öğreniyorsun.
Anlık mutluluklar yaşayıp,
derin hüzünleri tek başına atlatmayı öğrendiğin vakit kimseye de ihtiyacın olmuyor.
Siz buna yalnızlık diyorsunuz, ben ise huzur..''
Can Yücel

Yanlış düşünebilirsin,
Yanlış anlayabilirsin
Ama yanlış hissedemezsin..
Kalust Salcıoğlu

Daha yaşanacak çok şey var, daha yaşanacak hayatlar var. 

Dinlenilecek müzikler, okunacak kitaplar var. 

Ama şimdi biz bunları ayrı ayrı bambaşka insanlarla yaşayacağız.
Bazen ne kadar istesen de olduramazsın. Ya zaman yanlıştır ya da kişiler. 

Senin doğru kişi olduğuna eminim ama zaman yanlış.
Belki bir gün yine karşılaşırız, daha mutlu.
Hoşçakal...
-Alıntı-

"Neden ayrıldınız?" diyorlar.
Diyorum ki: dağların denize paralel uzanması bile onun için bir sebepti.
"Neden ayrıldınız?" diyorlar.
Diyorum ki: Afrika'da onca aç çocuk varken birlikte olamazmışız.
"Neden ayrıldınız?" diyorlar.
Diyorum ki: teşekkürü 2 puanla kaçırmış.
"Neden ayrıldınız?" diyorlar.
Diyorum ki: sevmemiş ulan sevmemiş..

-Alıntı-

Sevgili Frida’m, bir nilüfer açar açmaz başlıyorum seni sevmeye. İçimin derin kuyularına kadar çekiyorum kokunu. Kucaklaşıyoruz, ülkeden ülkeye geçiyor terimiz. Ömrümüz yer değiştiren bir sokak, baştan sona yürüyoruz aşk kalarak. Seni düşündüğüm her yerde bir incelik ve güzellik anıtı. Yeryüzü çayırları ve dağlar, mavi bir kıpırtıyla uyanıyor her sabah. Senin göğüslerindeki süt, gözlerindeki tuz; yeni yeni ağaçlar büyütüyor. Sevmek de böyle bir şey Frida. Bizi bekleyen anılara yürürken, bir kadın da kuşları süpürüyor arkamızdan. Ah Frida’m! Dudağımı dudağınla ıslatıyorum, bir çivi daha düşüyor çarmıhtan…

Senin bu ellerin diyorum, sevimli bir kır çocuğu ve serin çarşaflara sinmiş beyaz uyku. Unutmak bir kalp ağrısı değilse eğer, senin ellerin ten bilgisi Frida.

Sevgili Frida’m, gülümsüyorsun ya, güneş biraz daha yaklaşıyor dünyaya. İki şehir birden seviniyor. Hep bekledik, bazı yaralar geç iyileşiyor Frida. Aşk ki, eski defterleri karıştırma hevesidir ve biz bu gürültüler içinde arıyoruz kişiliğimizi. Ahşaba oyulmuş mektup gibi yüzümüzden başlıyor bir uçurumun derinliği. Özlüyoruz Frida, sesin sesimdeki pası silecek kadar incelikli. Nasıl olsa alışıyor insan, masumiyet gizli bir kötülükmüş. Yalnızlığın tarihi de böyle bir şey Frida. Fısıltıyla öpüşür bütün çiçekler ve tam zamanında gelir ölüm. Geç kalmamak için hiçbir şeye, haydi bir daha gülümse…

Senin bu ellerin diyorum, esmer bir şarkıya benziyor. Sabır, dilenmenin tersten okunuşu değilse eğer, senin ellerin kusursuz deli Frida.

Diego Rivera

-''Diego.
Gerçek, öyle büyük ki, ne konuşmak ne uyumak ne dinlemek ne sevmek istiyorum. Kendimi tuzağa düşmüş hissetmek, hiç kan korkusu olmadan, zamanın ve büyünün dışında, senin kendi korkunun ve büyük ıstırabının içinde, ve kalbinin atışında. Tüm bu deliliği senden isteseydim, biliyorum sessizliğinde sadece karmaşa olurdu. Bu saçmalıkta senden şiddet istiyorum ve sen, sen bana incelik veriyorsun, ışığını ve sıcaklığını. Seni resmetmek isterim, ama bu şaşkınlığım içerisinde, hiç renk yok çünkü çok renk var, büyük aşkımın somut hali.''

-''Çıkış yolunun güzel olacağını ve asla geri dönmeyeceğimi umarım.''

-''Bir dağın içini ancak başka bir dağ bilebilir.''

Frida Kahlo

Seni sevmeye başlayalı çok uzun zaman oldu. Küçük bir kız çocuğu idim, seni sevmeye başladığımda. Şimdi ise bedeni çürümeye başlayan yaşlı bir kadınım. Bütün bedenler çürüyor aslında Diego’m. Eskiyor bütün bedenler.

Ama acı çeken yüreği var ise bir bedenin, daha hızlı çürüyor o beden.
Benim acı çeken bir yüreğim var Diego. Seni sevmeye başladığım o günden beri, acı çeken bir yüreğim var.

Beni anlamadın demeyeceğim. Beni anladın. Zaten en dayanılmaz acı buydu. Sen beni anladın. Anladığın halde canımı yaktın Diego…

Ben de seni anlamak istedim. Tüm hayatımı, hayatımın her bir zerresini seni anlamaya adadım. Sen nereye gittiysen, ben de gittim. Sen neye güldüysen ona güldüm. Sen kimi sevdiysen onu sevdim. Hangi kadınla seviştiysen o kadınla seviştim. Bende bulamadığın ve başka kadınlarda aradığın şeyi keşfetmek için, senin öptüğün kadınları öptüm. Dokunduğun kadınlara dokundum…

Senin sevmediklerini de sevdim ben Diego. Neden sevmediğini anlamak için, onları… sevdim !!! Ya da sevmeye çalıştım… İçimdeki, sana dair olan öfkeyi dindirmek için yaptım belki. Öfkem dinmedi Diego. Her defasında körkütük aşık olarak, sana döndüm. Ya da aslında senden hiç gitmemiştim.

Frida Kahlo

Kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim.
Canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin olacak olsam bile düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim.
Her sabah benimle uyanmak istemediğini, geleceğimizin hiçbir yere gitmediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim.
Ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim.
Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim.
Tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden “sen” olduğun için vazgeçtim.
Bencil olduğun için vazgeçtim.
Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi, çünkü sevgim yüceydi.
Ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım.
Bu yüzden ben de senden vazgeçtim.
Frida Kahlo

Bütün mektupları unut Frida. Sonsuza uzanan bir aşkın özeti say. Zaman eziliyor ve kararsız bir mevsim giriyor aramıza. Aşk nedir ki? Belki bir dudak tiryakiliği. Bulutsuz bir göğe içimizi çizmek belki. Küçük bir el, ipek dalgası ya da kaygılı bir ses; çözüp çözüp bağlıyor küskün yanlarımızı. Hayatın tarihi de böyle bir şey Frida. Temiz yüzlü bir çocuktan doğuyoruz, sonra bütün defterleri denize atıyoruz. Ağzımızda soğuttuğumuz sözleri unut Frida. Onlar ki, zamana açılan koridorda bir çınlama sesi. Geçmişin aklını karıştırıyoruz ve hiç ummadığımız yerden kırılıyor kalbimiz. Gece ve keder, iki kere ter…

Senin bu ellerin diyorum, açık bir bahçe kapısı ve tuvalden kelâma uzun bir yol haritası. Bir dolu şenlikse eğer dünya, senin ellerin yerli yerinde Frida.

Bütün mektupları unut Frida. Bazı gerçekler vardır, bıçağın ucu kadar sıcak. Gitmek istediğimiz yerler vardır, gömülmek istediğimiz şarkılar. Oysa dürüst bir hayat için yaşlanıyor herkes. Ve anılar, adresi silinmiş evlerde saklanıyor. Belki unutmayı beceremiyoruz Frida, aklımızda hep eski sözlerin yükü. Neye dokunsak, orası çamurlu gece. Nereye baksak, oradan bir rüzgâr geliyor yüzümüze. Çürümek de böyle bir şey Frida. Eşyalar yalnızlaşır, kapanır kapılar ve tavan batar tenimize. Cıvıl cıvıl günlerin rüyası giriyor uykumuza. Saçlarınla konuşuyoruz, biraz gül kokuyor. Ama daha çok kül, durmadan…

Senin bu ellerin diyorum, apansız bir yaz iklimi ve odadan odaya iyi geceler müziği. Hayatın hüznü bir vedaysa eğer, senin ellerin derman yerine Frida.

Diego Rivera

"Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
Bu kadar benden uzak
Bu kadar mavi
Bu kadar geniş olduğuna şaşarak
Kımıldamadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben…
Bahtiyarim..''
Nazım Hikmet

"Dünyada bir tek insana inanmıştım. O kadar inanmıştım ki, bunda aldanmış olmak, bende artık inanmak kudreti bırakmamıştı. Ona kızgın değildim. Ona kızmama, darılmama, onun aleyhinde düşünmeme imkân olmadığını hissediyordum. Ama bir kere kırılmıştım. Hayatta en güvendiğim insana duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi.''
Sabahattin Ali, Kürk Mantolu Madonna 

''Büyüdüğün evi, uyuduğun yatağı gördüm sevgilim. Seni, çocukluğunu düşündüm. Sen oradaydın ve bir gün benimle tanışacağını henüz bilmiyordun. 
Sen dizime yattın, ben bir hikaye anlattım sana. 
Büyüdün… 
Kafamda bir hikaye. Bilirsin, bunu çok severdin. 
İkimize bir mutlu son yazdım sonra. 
O evde seninle birlikte oturduk, sustuk.. 
Yanımda durdun sessizce. 
Burası sondu…
Başka bir yaşamdı. 
Sadece biz vardık. 
Bana baktın, mavi ve telaşsız. sustuk… 
Başka bir yaşamda, başka bir mutlu son. 
Biz bunu hakketmiştik. 
Hikayemiz orada bir yerde hep benimle duracak..''
Issız Adam

"Her zaman gitmekle kalmak arasında bir yerlerdeydim.
Aradıklarım ya hiç yoktular ya da olamayacak şeyleri aradım. Bu belki hayatın suçuydu belki de ben onu yanlış anladım. Mükemmellik, normalliğin kristalleşmiş halinden öte bir şey değil.''
Richard Brautigan  

- Zaman böyle bir şeydir; ileri geri döner durur. Yakınlıklar uzaklıklarla yer değiştirir. Sonra o uzaklıklar başka bir yerde, başka bir şekilde tekrar yakınlık haline gelir. Galiba olgunlaşmak diye buna diyorlar; her şeyi kabul etmeye başlıyorsun… İnsan beyni mükemmel bir çiftçi; durmadan ekip biçiyor… Sonunda olup biten her şeyi anlıyorsun. Anlamak çok tehlikeli bir şey.

- Hayal kırıklığı insanı öldürmüyor, yengecim! Yalnızca yaşama azmimiz bir parça eksiliyor; başka bir şey olmuyor… Bir defa daha ayağa kalkana kadar, eskisi gibi gülmeye başlayana kadar, günlük işlerin hengamesine tekrar dönene kadar, bir vakit bocalıyoruz. Sonra yara izi gibi bir şey kalıyor. Zamanla kabuk bağlıyor. Elin hep oraya gidiyor, kaşıyorsun. İnsanın, diliyle eksik dişini yoklamasına benziyor. Sonra kaşımamayı, yoklamamayı öğreniyorsun.

Hüsnü Arkan, Mino’nun Siyah Gülü

''Mutlu olmak için içinde bulunduğunuz andan daha iyi bir zaman olduğuna karar vermek için beklemekten vazgeçin. Mutluluk bir varış değil, bir yolculuktur. Pek çokları mutluluğu insandan daha yüksekte ararlar, bazıları da daha alçakta. Oysa mutluluk insanın boyu hizasındadır.''
Konfucyus 

"Nicedir unutmuşum saymayı bile günleri
Dağılıp gitmişler her biri bir yana
Kuşlar gibi, onlar da
Benimse ne gideceğim bir yer
Ne de özlediğim bir şey var
Öyleyse neden yazıyorum bu sözleri ona
Bu biraz sevdaya benzeyen, biraz da sevdasızlığa
Böyle gelişigüzel, böyle kırık dökük
Sanki hiç kimselerin kullanmadığı bir gün kalmış bana.''
Edip Cansever

"Ağızdan çıkan kelamla yüreğin sessiz haykırışları bir olmaz bazen. Bir insan öldü demekle ölmeyebilir yürekte. Bir sevda bitti demekle bitmeyebilir. Ancak bir kelamın ardında durursa onun şeklini almaya başlar insan."

Karadayı

''Lanet kitabını okuyana kadar bir şeyim yoktu! Kitap arı kovanına çomak soktu. Bana ne kadar içten bir romantik olduğumu, ne kadar umutlu olduğumu ve artık aşkla ilgili hiçbir şeye inanmadığımı hatırlattı. Bütün romantizmimi bir geceye sığdırdım ve bir daha da böyle hissetmeyi başaramadım. O gece benden bir şeyler götürdü. Duygularımı sana ifade ettim, sen de aldın götürdün.. Bu beni soğuttu, sanki aşk bana ait değilmiş gibi..''

Before Sunset

''İnsanların kalbini çalıp öyle gidemezsin Reyhan. Hadi gittin diyelim, hiçbir şey olmamış gibi geri dönemezsin. Dönsen bile 5 sene bekleyemezsin anlıyor musun? Günlerce, haftalarca neden gittiğini düşündüm, delirecek gibi oldum Reyhan.. Koca bir yaz geçti, benim seni düşünmediğim tek bir saniye bile olmadı. Yaz bitti, okullar açıldı.. Her gün ama her gün Reyhan bugün döner dedim ama dönmedin… Tam 1 yıl geçti dönmedin. Sonra 1 yıl daha…1 yıl daha… Tam 4 sene senin dönmeni bekledim senden tek bir haber almadan. Peki sen ne yaptın? Bir kere olsun geride neler bıraktığını düşündün mü? Aklına geldi mi bir kere? Hissettiklerimiz, o duygular neden yetmedi sana? Niye? Gitmeni anlıyorum ama dönme işini anlamıyorum Reyhan… Şimdi kendime bir hayat kuruyorum. Her şeyi rayına oturtuyorum, çıkıp geliyorsun.. Yapamazsın.. Sırf sen istedin diye gelip benim hayatımı yeniden karartamazsın. Yapma..''

Beni Böyle Sev

"Bir gün dediklerimi değil, demek istediklerimi anlayacak bir erkek çıkmayacak mı karşıma? Hava kötü dediğimde sadece havadan söz etmediğimi anlamak bu kadar zor mu? İlle de, ben bu hayattan bıktım, türünden sözler mi etmeliyim? İşim çok dediğimde, bana sahip çıkacak bir erkeğe ihtiyaç duyduğumu anlayacak biri... Yanımda olmanı istiyorum diyemediğim için yağmur içimi ıslatıyor dediğimi nasıl anlamaz? Düpedüz, sarıl bana dedikten sonra, sarılmanın ne anlamı kalır."
Zülfü Livaneli

''Bütün o heyecan kıpırtısının içinde, başıma bunların geleceğini hissediyordum..Ne hissetmesi bal gibi biliyordum. Yine de bu duyguyu sonuna kadar yaşamak istiyordum. Hem de delicesine, pervasızca yaşamak istiyordum. Öte yandan aklımın aşk tarafından işgal edilmemiş bir köşesi hala yapma kızım demeyi sürdürüyordu. Ama sesi o kadar cılız, benim bilinmeze duyduğum istek o kadar güçlüydü ki..''

-Alıntı-

''Bir insana yüzde yüz güvenmekle yüzde doksan dokuz güvenmek arasında dağlar kadar fark vardı. Çünkü eksilen yüzde birin nereden eksildiğini bilemezdin ve dünyanın bütün kazıkları o küçük "bir"in içinde saklanabilirdi. O yüzden yüzde doksan dokuz, yüzde yüze olduğundan daha yakındı sıfıra.''
Hande Altaylı, Kahperengi

''Karanlık. Karanlık. Kapkaranlık.

Bazen insan ruhu yüzünü geceye döner ve o zaman hiç güneş doğmaz. Gün bir döngü değil, monoton bir çizgi halini alır ve dünya tıpkı bir kağıt gibi dümdüz olurken, hayat engebeli olmaktan çıkıp engebenin kendisine dönüşür. Kötü günler denen vakitlerdir bunlar. Aslında ölü günler denmesi gereken, her insanın, ömrünün değişik zamanlarında içine düştüğü bataklık günleridir. Hatıralar hep çok siyah, az beyaz ve hiç renkli olarak yer eden, doğduğuna pişman olma zamanları… Sadece yaşayanın bildiği, dışarıdan bakanın küçümsediği günler, geceler… Herkesin kıyameti kendine koptuğundan ve herkesin yangını kendini yaktığından, içinde olduğunuz karanlığın ne kadar koyu olduğunu kimse göremez. Geçer derler sadece bilmiş bir tavırla, geçer merak etme. Doğrudur söyledikleri, gerçekten de geçer ama ancak sen tek başına, o karanlıkta yeterince uzun süre yürüdükten sonra.''
Hande Altaylı, Kahperengi

Affetmenin ne kadar  yüce bir duygu olduğunu biliyorum.. 

Ölüm var bu hayatta, geri dönememek, telafi edememek.. 

Affedemedikçe bu duygunun benimle yaşayacağının farkındayım.. 

Tek kurtuluşun, rahatlamanın ve geride bırakmanın bundan geçtiğini biliyorum.. 

Ama yapamıyorum.. Olmuyor işte.. Affedemiyorum..

Laluşka

04.05.2015