Benimle özleşmeyen kararlar alıyorum.. Bana benzemeyen bir
benle başbaşayım.. Sıkıntıdan başkalarının hayatlarına salça olmaya başladım.
Çok iyi tanımadığım biriyle tatile çıkmaya karar verdim.. 5
sene önce internet üzerinden yazışmışız (ne konuştuğumuzu bile
hatırlayamıyorum) ve onca zamandır facebook’ta olmasına rağmen hiç
konuşmamışız.. O kadar sene sonra halimi hatrımı sorası gelmiş, bende tatile
çağırmışım, oda kabul etmiş.. Al sana senaryo üstelik baş kahramanı benim..
Aynen böyle oldu.. Konuştuğumuzda geceydi, sabah uyandığımda saçmaladığımı
ufaktan fark edip onu beklemeden tek kişilik bilet aldım ve 'sağlık olsun iyi
yolculuklar' der diye umut ettim.. Öyle olmadı.. Arkamdan oda bilet aldı..
Şaşkınım.. Çok hemde.. Dün tanıştık.. Fena birine
benzemiyor.. Çok konuşması dışında iyi bile diyebilirim.. Etkilenmedim oda
etkilenmedi.. Gönül rahatlığıyla arkadaşımla tatile gidiyorum diyebilirim
soranlara.. Saçmaladığımın farkındayım.. Bu ben değilim.. Acele kararlar alıp mantığıma uymayan işler benden çıkmadı hiçbir zaman.. Gerçeklerden neden bu kadar korkuyorum.. Neden kaçmaya çalışıyorum arkama bile bakmadan.. Neden sırf düşünmeyeyim diye şuurumu yitirmişim gibi davranıyorum..
Bana bu kadar acı çektiren birini neden bu kadar özlüyorum..
Laluşka
24.09.2014
Laluşka
24.09.2014