Benim güzel meleğim,

Dün çok büyük bir korku yaşadım. Başlangıçta herşey normaldi bir kına gecesine gittik ve halalarınla sohbet ediyorduk. Saat ilerledikçe sancım olmaya başladı ve git gide arttı. Zeynep halanla biraz dışarı çıkıp yürümek iyi gelir diye düşünsek te ben sancıdan adım atamıcak hale geldim ve hemen bulduğumuz yere oturduk. O kadar korktum ki acıdan değil seni kaybetme korkusundan bütün gece ağladım. Babana haber verdik geldi bizi aldı hastaneye gittik ve seni orda ultrosonda mini minicik halde gördük. O küçük kalbinin attığını öğrendiğimde tekrar ağlamaya başladım, bu sefer sevinçtendi. Doktorlar bir neden bulamadı ama stres ve üzüntüden olduğuna eminim. Halaların bütün gece bizim için endişelendi. Zeynep hiç elimi bırakmadı. Onlar da seni çok seviyor kuzucuğum.

Bugün ilk muanemize gidiyoruz annecim, orda daha net bir bilgi alacağız ve belki bize senin kalp atışlarını da dinletirler. Biran önce muaneye girmek için sabırsızlanıyorum. 

Seni canından çok seven Annen

1.10.2016