Elimi bırakmamak için arabayı kullandığı tek eliyle viteside değiştiren adam, artık elimi bile tutmuyor.. Söylediğim hiç birşeyi önemsemiyor. Bana küfür ediyor, hakaret ediyor, el kaldırıyor ve bunlardan pişmanlık duymuyor.

İki kişilik bir yalnızlık benimkisi. Kocanın istediği olacak diyor, kadın kocasına uyarmış. Kadın idare edermiş, hiç alttan almıyor. Hep benim suçlu olduğum bir anlayış sisteminde hapsoldum, ya yanlış anlamış bulunuyorum ya hakkımı savundum diye lanet bulunuyorum. 

Zevklerimiz, isteklerimiz, tarzımız, tavrımız hiç benzemiyor. Benzemediği için de eleştiriliyorum. Aynı şeyi sevmiyorsak "Sen ne anlarsın" deyip küçümseniyorum mesela yada kitap okuduğum, film izlemeyi sevdiğim için eleştiriliyorum. Kültür farkı bizi ezip geçiyor. Karısı üzülmesin diye birşeyden vazgeçen erkekleri pısırık olmakla suçladığı gibi karısının istediği yada söylediği birşeyi yapmanın şımarıklığa sebep olup otoritesini sarsacağını düşünüyor. Biri hakkında olumsuz bir fikre kapılma şansım sıfır. Çünkü o zaman benim fesatlığımdan olduğunu söylüyor.  Başkalarını savunurken kendisinin de bir ailesi olduğunu unutuyor. Artık beni sevdiğine inanmıyorum ve içimde her geçen gün birşeyler ölüyor..

15.09.2016

Laluşka